Μέρες αδιάφορες, βιαστικές, βουλιμικές
αδηφάγες καταπίνουν αμάσητες
τις ώρες μαζί με
ψίθυρους, κραυγές, λαχτάρες
κι αναιρέσεις
Τρίτη,  Δευτέρα, Πέμπτη, ποιες
Μέρες ανώνυμες, παραπλανημένες
αβίωτες
εξαφανίζονται στο φλου
κι οι δυο μας σ’ αυτό το παγκάκι καθώς
βρεθήκαμε μόλις τυχαία, ανάβουμε
πάλι τσιγάρο
Δεν πάει, δεν πάει, λέει η Εύη
κάτι μου διέφευγε, διέφυγε...
Η  Εύη που γνώριζα, η Εύη που δεν
ξέρω, όπως κι εμένα  κι όλα τ´ άλλα γύρω
αλλόκοτα
Περίμενες τα πράγματα να 'ρθουν
τα πράγματα περίμεναν κι εκείνα
μέσα μου αρχίζει να παίζει
πάλι η γνωστή φούγκα, παραλλαγές
της ίδιας μελωδίας, άσκηση σε
φθαρμένες παρτιτούρες
και βέβαια
δεν έγινα  διάσημος σολίστας
Ολόκληρος ο κόσμος Αττική - Πανόρμου
απ' το Μισό Φεγγάρι ίσαμε τη Γη
από την  Άπω Ανατολή στη Κάτω Δύση
πακέτο στο μετρό,  υπόγειος
Η φαντασία εξασθενεί, η έμπνευση
ξεχνάει, χάθηκε η μαγεία κι αυτή 
η ευκαιρία
Εύη, υπάρχει βιβλίο
Τα Εκατό Πράγματα που μπορείς να κάνεις
πριν πεθάνεις
το ζήταγαν δύο παιδιά στο βιβλιοπωλείο το πρωί
Ο ήλιος καταμεσήμερο κλέβει τις σκιές
κοιταζόμαστε
Να κι ο Γιώργος που πλησιάζει με
τη νέα cannon
Ακίνητες, λέει, εστιάζοντας. Χαμογελάμε χαζά

Μάρω Παπαδημητρίου