ΤΕΡΕΣΑ ΓΟΥΙΛΜΣ ΜΟΝΤ 

 

 

 

 

Εισαγωγή, Μετάφραση: Άννα Βερροιοπούλου

 

Η Τερέσα Γουίλμς Μοντ (1893-1921) ήταν Χιλιανή ποιήτρια.
Αναγνωρισμένη στην εποχή της, ξεχασμένη για σχεδόν έναν αιώνα, έχει αναγεννηθεί τα τελευταία χρόνια από τις στάχτες της και έχει μετατραπεί σε μύθο, σε είδωλο. Ήταν μια γυναίκα αντισυμβατική, πρόδρομος του φεμινισμού, η οποία θαυμάστηκε, τόσο για την ποίησή της όσο για τη μοναδική ομορφιά της, από μεγάλους ποιητές της εποχής της, όπως ο Ουιδόμπορο και ο Χουάν Ραμόν Χιμένεθ. Η αντισυμβατικότητά της και η αγάπη της για το γράψιμο σε μια εποχή ανδροκρατούμενη την οδήγησε σε μια βασανισμένη, περιπετειώδη ζωή, και τέλος στην αυτοκτονία: οι γονείς και ο σύζυγός της της πήραν τα δυο παιδιά της και την έκλεισαν σε μοναστήρι, απ΄ όπου δραπέτευσε με τη βοήθεια του Ουιδόμπρο. Για κάποια χρόνια περιπλανήθηκε σε Αμερική και Ευρώπη, ώσπου έδωσε τέλος στη ζωή της στο Παρίσι. Στο έργο της εξερευνά τον ερωτισμό, την πνευματικότητα, το μυστήριο του θανάτου, την υποκρισία της μεγαλοαστικής κοινωνίας.  

 

Αυτοπροσδιορισμός

«Είμαι η Τερέσα Γουίλμς Μοντ…
και παρ’ ότι γεννήθηκα εκατό χρόνια πριν από σένα,
η ζωή μου δεν διέφερε τόσο απ΄ τη δική σου.
Είχα κι εγώ το προνόμιο να είμαι γυναίκα.
Είναι δύσκολο να είσαι γυναίκα σ΄ αυτόν τον κόσμο.
Εσύ το ξέρεις καλύτερα από τον καθένα.
Έζησα με ένταση την κάθε ανάσα, την κάθε στιγμή της ζωής μου.
Αποστάλαξα τη γυναικεία ουσία.
Προσπάθησαν να με καταπιέσουν, αλλά μ’ εμένα δεν τα κατάφεραν.
Όταν μου γύρισαν την πλάτη, τους έδειξα το πρόσωπό μου.
Όταν με άφησαν μόνη, πρόσφερα τη συντροφιά μου.
Όταν θέλησαν να με σκοτώσουν, πρόσφερα ζωή.
Όταν θέλησαν να με φυλακίσουν, γύρεψα ελευθερία.
Όταν με αγάπησαν δίχως αγάπη, εγώ έδωσα αγάπη περισσή.
Όταν προσπάθησαν να με φιμώσουν, έβγαλα κραυγή.
Όταν με χτύπησαν, ανταπέδωσα.
Σταυρώθηκα, θανατώθηκα και θάφτηκα από την οικογένειά μου και την κοινωνία.
Γεννήθηκα εκατό χρόνια πριν από σένα κι όμως είμαστε ίδιες.
Είμαι η Τερέσα Γουίλμς Μοντ 
και είμαι ακατάλληλη για δεσποινίδες».

 

---

 

 

 

 

ΣΥΝΤΟΜΟ ΕΡΓΟΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:  
Η Άννα Βερροιοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα και μεταξύ άλλων έχει μεταφράσει:
«Όσα δεν ειπώθηκαν» της Τερέσα Γουίλμς Μοντ, εκδ. Απόπειρα, “Σάμα” του Αντόνιο Ντι Μπενεντέτο, εκδ. Καστανιώτη, “Ονειροπαγίδα” της Άνα Μαρία Σούα, εκδ. Απόπειρα, “Μικρή Ποιητική Ανθολογία” του Χουάν Ραμόν Χιμένεθ, εκδ. Απόπειρα, “Από τον Ερνέστο στον Τσε” του Κάρλος Καλίκα Φερρέρ, εκδ. Librería Española Νικολόπουλος. Είναι αρθρογράφος στο ispania.gr και συνεργάζεται με λογοτεχνικά ιστολόγια. Σύντομα διηγήματά της έχουν διακριθεί και δημοσιευτεί σε έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Έχει γράψει το παραμύθι «Λίλυ και Λούσυ» (εκδ. Μικρή Σελήνη, 2019) το οποίο έχει μεταφραστεί στο εξωτερικό και το μυθιστόρημα «Δαβίδ» (Εκδόσεις Απόπειρα, 2020).