ΕΣΜΕΡΑΛΔΑ ΓΚΕΚΑ

Τρία ποιήματα

ΑΥΤΑΠΑΤΗ I

Η νυχτωμένη πεταλούδα μου 
όρμησε στου φωτεινού σημείου σου τη θέρμη.
Βλέπεις στον ήλιο ποθούσε να καεί
και σ' ό,τι λάμπει και καίει πιο πολύ
τα φτερά της κάθε βράδυ γέρνει.

ΑΥΤΑΠΑΤΗ II

Είσαι μια πυρακτωμένη λάμπα
κι είμαι η νυχτοπεταλούδα
που σε κοίταξε για Ήλιο.

Και της κρυφής γνώσης φορώντας το μειδίαμα
έγινα της νύχτας μου θυμίαμα.

ΖΑΛΗ ΑΠΟ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ ΚΑΙ ΚΡΑΣΙ

Μακριά απ' τον ήλιο - αποχωρισμένοι
πώς σωπαίνουμε η πλάση
Και θεοί γινόμαστε στον ύπνο.
Τσιγγάνοι, ανυπάκοοι, ιθαγενείς κι απάτριδες.
Ήρθαμε να υπηρετήσουμε το Άγιο Τίποτε.
Υπηρετούμε μονάχα τον Αέρα.
Δεν είμαστε στρατιώτες.
Δεν έχουμε σκοπό.
....................................................
Η κουκουβάγια είναι ένα μικρό πουλί μέσα στη νύχτα
- περίπου στο μέγεθος της συνείδησης.

© Poeticanet 
Εσμεράλδα Γκέκα