ΑΝΤΡΕΑΣ ΤΙΜΟΘΕΟΥ

 

Τρία Ποιήματα

 

ΚΙ ΕΓΩ ΑΓΑΠΗΣΑ

Α, η άχαρη δωρεά της ομορφιάς
κι η άνιση πληρωμή της
εικονοστάσι αδειανό
απ’ τ’ αναθήματά του
τρομαχτικό εξαπτέρυγο
που αυτοπυρπολείται...
    Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου

Όταν κάποτε θα γίνω
ολότελα εικόνα
διπλώστε με στη μέση
χαρίστε μου για τις γραφές
άξονα συμμετρίας
κι ορίστε για το φύλο μου
το πρέπον που αρμόζει.
Παρατηρήστε εξεταστικά
το ξένο σώμα
μνηστήρες και κοράκια
νύφες και ιερόδουλες
έμποροι και παπάδες.
Εγώ τον μύθο που χρειάστηκα τον έφτιαξα
σε ακριβή αναλογία.
Αυτάρκης πια θα σας κοιτώ
από παράθυρο της πόλης
τις λέξεις να σκαλίζετε
χωρίς απόγνωση
γεμάτοι ελαφρότητα.
Κοιτώντας για τεκμήρια
σε ένα σώμα γεμάτο από περίγραμμα
θα εντοπίσετε
αρνήσεις και επιβολές
μια απελπισμένη Τέχνη
ιστούς με λόγια και κατηγορώ
που πιάστηκαν στο διάβα.
Βαθιά νερά θα γίνουν τα φτερά
με αμνησία πίκρας.
Θα πορεύομαι
πρώτη φορά
ελεύθερος.

 

ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

Πριν πάψει πια
να είναι λαμπερός
θα τεμαχίσει εγκαίρως
την άθικτη λαμπρότητα.
Κανείς απ’ τους μνηστήρες του
δεν θα τον γνωρίσει
και έτσι πρόθυμα θα καταπιούν
τη λάμψη που του κόστισε.
Θα φωτιστεί ο ουρανίσκος τους
και το χαμόγελό τους
με ικανοποίηση θα τον κοιτούν
για το σπουδαίο γεύμα
ανυποψίαστοι της προσφοράς
με εύλογη αιτία.
Εκείνος, ελεύθερος και ζοφερός
χωρίς ανάγκη ενδύματος
ή άλλης πρώτης ύλης
θα αφήσει πίσω για επιδόρπιο
μονάχα μια κουβέντα:
«Για το ταξίδι
υπήρξα Οδυσσέας
με τόλμη Πηνελόπης».

 

Ο,ΤΙ ΕΜΕΙΝΕ ΠΙΣΩ ΣΟΥ

Η γιαγιά μου
άνθιζε στήθη από ηλιοτρόπια
κι έπλαθε λέξεις
με γράμματα άλλης φυλής ανθρώπων.
Διατηρούσε θρόνο ξύλινο
στο κέντρο της αυλής Της
και δίχως να το καταλαβαίνει
έγραφε μέσα μου ιστορίες
που ψάχνανε εξήγηση
στο πρόσωπο της νύχτας.
Η πόλη πίσω Της έχει αλλάξει ουρανό,
όσα ζήσαμε φιλιώνουν
με σάρκα μιας ζωής
που μέσα μου τελειώνει.
Τώρα πια σε επετείους αποχωρισμού
νοθεύω την αγάπη μας
και Της ζητώ να μου μιλήσει
για πράγματα απλούστερα.
Πώς είναι λόγου χάριν
ο θάνατος ή ο έρωτας
και πώς να κρύψω την ντροπή
που ήμουν πάντα
τόσο απροετοίμαστος;

© Poeticanet

---

Βιογραφικό

Ο Αντρέας Τιμοθέου γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1990. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου, υπότροφος του κληροδοτήματος Γεωργίου και Μαρίας Τυρίμου. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδακτική του Γλωσσικού μαθήματος, ως υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών Κύπρου. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε Δημοτικά Σχολεία της Κύπρου. Έχει εκδώσει οχτώ ποιητικές συλλογές και μία συλλογή διηγημάτων, η οποία βρέθηκε στη βραχεία λίστα για το κρατικό βραβείο Νέου Λογοτέχνη. Ποιήματα και διηγήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, αραβικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, σέρβικα, σλοβένικα, τούρκικα, κινέζικα, κροατικά και δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες. Εκπροσώπησε την Κύπρο, με διήγημά του, στη δράση Flash Europa 28 της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Κίνα, σε συνεργασία με τον λογοτεχνικό οργανισμό Bookworm. Για την πολιτιστική του προσφορά τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο Κύπρου με τα βραβεία εις μνήμη της εκπαιδευτικού Πόπης Παπαχριστοφόρου-Κυριακοπούλου και Ανδρέα Καραγιάν εις μνήμη Καρμέλας Καραγιάν. Το 2016 βραβεύτηκε με το δικοινοτικό βραβείο ποίησης από την Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου. Το 2017 τιμήθηκε με έπαινο από την Ένωση Θεατρικών Συγγραφέων Κύπρου για το έργο του «Ο Μονόλογος της Αριάδνης».

© Poeticanet