SYLVIA PLATH

Απόδοση από τα ελληνικά: Κλεοπάτρα Λυμπέρη

 

 

Εισβάλουν σαν ζώα από το μακρινό

Σύμπαν του πουρναριού, όπου αγκάθια   

Δεν ειν οι σκέψεις που σ αυτές γυρνώ σαν Γιόγκι,

Αλλά το πράσινο, η ατόφια σκοτεινιά

που συμπυκνώνουν κι αναδίνουν.

 

Ω θεέ μου, εγώ δεν σου μοιάζω

Μέσα στο άδειο μαύρο σου,

Αστέρια κολλημένα παντού, λαμπερό  ηλίθιο κομφετί.

Η αιωνιότητα με κάνει να πλήττω,

Ποτέ μου δεν την θέλησα.

 

Ό,τι αγαπώ είναι

Το έμβολο σε κίνηση -

Η ψυχή μου πεθαίνει μπροστά του.

Και οι οπλές  των αλόγων,

Η άσπλαχνη καρδάρα τους.

 

Κι εσύ, σπουδαία Στάση -

Τι το σπουδαίο έχεις!

Είναι μια τίγρις αυτός ο χρόνος, αυτός ο βρυχηθμός

                                                                       στην πόρτα;

Είναι Χριστός,

Το φοβερό

 

Θεϊκό κομμάτι μέσα του

που ανυπομονεί να φτερουγίσει και να δώσει ένα τέλος;

Τα ματωμένα βατόμουρα είναι ο εαυτός τους, πολύ

                                                                            ακίνητα.

Οι οπλές δεν θα το δεχτούν αυτό,

Σε μακρινό μπλε τα έμβολα σφυρίζουν.