ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Δείτε επίσης

Εκτύπωση του άρθρου

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Χωρίς τίτλο

“On weakened legs I walked around the town the whole day.
I took photographs”

Ο Ούγγρος φωτογράφος Αντρέ Κερτέζ εξάντλησε περπατώντας, (επί τριάντα χρόνια) το δίκτυο των δρόμων τριών τουλάχιστον πόλεων. Στα ογδονταπέντε του, καθηλωμένος (από λύπη) στο διαμέρισμά του, στην 5η λεωφόρο της Νέας Υόρκης, φωτογραφίζει με μια Πολαρόιντ ό,τι βρίσκεται γύρω του. Με τις λεπτές κινήσεις ενός γυάλινου αγάλματος αλλάζει θέσεις μέσα στο δωμάτιο Μετακινεί τον άξονα εστίασης του βλέμματός του. Δεν χρειάζεται να πάει πουθενά. Λέει: «Ξεχνούσα να φάω. Τραβούσα φωτογραφίες. Ξεκινούσα με το φως του ήλιου το πρωί και περίμενα το απόγευμα. Τραβούσα ξανά και ξανά. Ξεχνούσα το φάρμακό μου». Δύο χρόνια μετά στο βιβλίο με τίτλο «Από το παράθυρό μου» μπορεί κανείς να δει την πόλη μέσα από το τζάμι να λειώνει, μπορεί να δει τη σκιά ενός χεριού να απειλεί ένα λαμπερό πόμολο χωρίς ποτέ να το φτάνει, ένα διάφανο μπούστο από γυαλί να χωνεύει αργά τα γυμνά δέντρα του πάρκου και τους δίδυμους πύργους πάνω στο περβάζι. Μπορεί να δει αυτό που δεν βλέπει. Βγήκε πάλι έξω. Φωτογράφισε στο πάρκο το σπασμό στο τρέξιμο ενός μικρού κοριτσιού και τη μισή φιγούρα ενός μαυροντυμένου άντρα να χάνεται. Φωτογράφισε στο Παρίσι τον εαυτό του διπλό να κλείνει τα μάτια και μια λευκή πόρτα τσαλακωμένη και μισάνοιχτη μες τον καθρέφτη.

Κάθε μέρα μαζεύει τις εύθραυστες σφηκοφωλιές χωρίς μέλι
Κερήθρες βόμβου ανήσυχες
Κάθε βράδυ τις αδειάζει στο απύθμενο αρχείο του
Δεν υπάρχει τρόπος να σταματήσει αυτό
Δεν είναι ένας τόπος από τον οποίο θα ήταν δυνατόν να φύγει.
Κάθε διατύπωση κάθε κατασκευή θανάτου
ανασταίνεται μέσα στο βόμβο που ζητάει κι άλλο
Κι άλλο χιόνι και δίχτυ από ίχνη
Κι άλλο καθρέφτισμα της σκιάς στον ασβέστη
Κι άλλο περπάτημα μ’ένα παράξενο μετεωρισμό χαράς
όταν αφήνει το κεντρί να τον δαγκώσει ξανά και ξανά.

Κατερίνα Ηλιοπούλου

Ημ/νία δημοσίευσης: 1 Μαΐου 2009

Δείτε επίσης

ΠΟΙΗΣΗ

ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ