LUCIAN BLAGA

Ύπνος  

Μεσονυχτίς. Χορεύουν τ’ άστρα στο χορτάρι.
Οι στράτες αποσύρονται σε δάση και σπηλιές,
πια δεν ακούγεται ούτε το σαράκι.
Στα έλατα, σαν τεφροδόχοι, κουκουβάγιες.
Μέσ’ στο κενό σκοτάδι γαληνεύουν
πετούμενα, και αίματα, κι η χώρα,
και περιπέτειες που τελειωμό δεν έχουν.
Εμμένει μεσ’ στις αύρες μια ψυχή
δίχως πριν
δίχως τώρα.
Με βουητό πνιχτό, μεσ' απ’ τα δέντρα
σηκώνονται αιώνες διάπυροι.
Ενώ σαν κύμα το αίμα μου τραβιέται
και από μένα
επιστρέφει στους γονείς.

Lauda somnului, 1929

Lucian Blaga