7.

"Το μέσα του έξω"

Το Scriptorium (ή για όσους προτιμούν τον εξελληνισμένο όρο: το Σκριπτόριο) είναι μια μεταφορά του διανοητικού χώρου καθενός συγγραφέα. Είναι εκείνο το "δωμάτιο" στο οποίο αποθησαυρίζει τα υλικά του και ασκείται στη χειροτεχνική κατασκευή του αντικειμένου του. Να, λοιπόν, που η μεταφορά εμπεριέχει ήδη μια διάκριση του "έξω" και του "μέσα". Όπως κάθε δωμάτιο, το Σκριπτόριο δεν είναι τίποτα άλλο από ένας κατακερματισμός (demarcation) του χώρου, με καθορισμένες από εμάς διαστάσεις και διόδους (παράθυρα, πόρτες, φεγγίτες...κλπ). Μόνο που το Σκριπτόριο δεν περιέχει μόνο τα δικά μας πράγματα. Το αντίθετο. Τα Σκριπτόρια των ευσυνείδητων συγγραφέων είναι γεμάτα από τα  πράγματα των άλλων.

Αυτή τη φορά στο δικό μας Σκριπτόριο φιλοξενούμε μια σκέψη του Φίλιππου Δρακονταειδή. Ή μάλλον -ακριβέστερα- αναγνωρίζουμε στον Φίλιππο Διρακονταειδή την εναργή διατύπωση μιας σκέψης που είναι και δικιά μας (που έγινε δικιά μας).

Ας πούμε ότι μια πόρτα συνδέει τα γειτονικά μας Σκριπτόρια:

Ας ξεκινήσω από την πίστη μου πως η λογοτεχνία δεν είναι "κάθομαι και γράφω", για μένα είναι λειτούργημα.  Και ξεκαθαρίζω πως η λέξη αυτή σημαίνει αυτοέλεγχο, διαρκές ερώτημα αν αυτό που γράφω είναι πράγματι προορισμένο να γραφεί και δεν είναι μια τυχαία έξαρση, που μπορεί να μπει σε ένα συρτάρι. 

Δεν γράφω για τους άλλους, αλλά για τον μέσα εαυτό μου, που είναι κάποιος άλλος, πάει να πει πως εγώ από έξω νταραβερίζομαι με τον εγώ του μέσα μου, αμφιβάλλοντας πάντα αν αυτός ο μέσα μου είναι πράγματι ο μέσα μου και αν εγώ από έξω του είμαι αναγκαίος.

Αυτή η interactivity δεν είναι συνεχής και αδιάλειπτη, επειδή είναι κοπιώδης, έχει τα όριά της (φυσικά και πνευματικά) και εντέλει, μπορεί να έρθει η ώρα που η σχέση θα διακοπεί, επειδή απλώς και μόνο θα έχει τελειώσει. 

Να ίσως ο λόγος που μόλις κυκλοφορήσει ένα βιβλίο μου, αρχίζω να το ξαναγράφω. Να λοιπόν που νιώθω Μονταίνιος, μια και αυτός είναι το παράδειγμα της κουβέντας του έξω με το μέσα, αυτός είναι το παράδειγμα του γράφω και ξαναγράφω το βιβλίο μου. 

Αν αυτά τα λόγια είναι πράγματι αυτά που διατυπώνουν ορθά τις απόψεις μου (γιατί verba volant, αλλά και scripta volant, μιας και δεν γράφουμε ποτέ τις ίδιες λέξεις για το ίδιο πράγμα, για την ίδια σκέψη), μπορείς να συμπεράνεις πόσο μακριά βρίσκομαι από τα επιπόλαια που μας περιβάλλουν. 

Είμαι στυλίτης στην έρημο της Συρίας και, όσο και αν αυτό με τυραννάει, αυτό έχω μάθει και πια δεν αλλάζω. Η φράση του Ηράκλειτου "μία η οδός άνω και κάτω" είναι προσωπική μου υπόθεση. 

Είναι σπουδαία σύμπτωση το γεγονός ότι έλαβα το μήνυμά σου τώρα που έχω αρχίσει να γράφω σε ένα Moleskine την "αυτοσυνέντευξή" μου: "ο Έξω ρωτάει και ο Μέσα απαντάει".

Φίλιππος Δρακονταειδής (10/09/2011)