Ναι, είναι γιατί:
Δεν κατασκευάζει φωλιές εξουσίας.
Αλλάζει αυτά που νομίζεις πως είναι τα πράγματα.
Αλλάζει αυτά που νομίζεις πως είναι τα τυπικά συναισθήματα.
Αλλάζει αυτά που νομίζεις πως είναι οι γνώριμες σημασίες.
Αλλάζει αυτό που νομίζεις πως είναι οι θεσμοί και οι επικράτειες.
Αλλάζει αυτό που νομίζεις πως είναι οι ρόλοι.
Σε κάνει να θες να την ξαναδείς, να την ξαναπείς, να την τραγουδήσεις, να την χορέψεις.
Δίνει το ρυθμό και ακολουθείς, πρώτα το σώμα.
Ενώ στην αρχή νομίζεις πως είναι των άλλων, αμέσως καταλαβαίνεις πως είναι δική σου, και τελικά δεν ξέρεις τι είναι ακριβώς, αλλά θέλεις με κάθε τρόπο να μάθεις.
Δεν σε καταπιέζει, δεν σε σνομπάρει, δεν σε περιπαίζει.
Δεν επιδεικνύεται.
Δεν σε χρησιμοποιεί.
Δεν σε κάνει να πλήττεις.
Δεν είναι δύσκολη, αλλά είναι εντελώς μοναδική.
Αν σου θυμίζει κάτι, εκείνο παύει να έχει σημασία.
Είναι απολύτως φυσική, αν ξέρεις τι είναι η φύση.
Σε παίρνει μαζί της σε μέρος που μπορεί να είναι και επικίνδυνο. 
Επιστρέφοντας είσαι λίγο ερωτευμέν@.
Θέλεις να κάνεις κάτι μ’ αυτή, για αυτή, όπως αυτή.
Να γράψεις ένα πανό με αυτή και να το σηκώσεις.
Να την μοιραστείς με όσους θα αγαπήσεις.
Είναι μία στάση που, όταν επιτέλους την βρεις, μένεις εκεί.
Είναι ένα μέντιουμ που δεν θέλεις να χρησιμοποιήσεις όλες του τις δυνάμεις.
Είναι ένα βίντεο που έχεις δει χιλιάδες φορές αλλά πάντα κάτι σου λείπει.
Είναι ένας τόπος που έχεις ονειρευτεί αλλά νομίζεις πως έχεις πάει.
Δημιουργεί ακραίες εντάσεις γρήγορα ή αργά.
Δεν απαιτεί χρόνο από σένα, εσύ θέλεις χρόνο μαζί της.
Μπορεί για σένα να θυσιαστεί.
Συνήθως είναι του δρόμου.
Δεν είναι του σαλονιού, αλλά διαβάζεται και στο άδειο σαλόνι.
Όσοι την αγαπούν αγαπάνε τα ζώα.
Στο μέλλον θα την διεκδικήσουν οι καινούργιες οντότητες, τεχνητές και φυσικές.
Θα θέλουν με αυτή να αλλάξουν τον κόσμο.

Ελισάβετ Αρσενίου
© Poeticanet