Εκτύπωση του άρθρου

ΕΛΣΑ ΚΟΡΝΕΤΗ

Μποβαρύ



Έμμα ! 


Παρακαλώ,

Πείτε μου τι ακριβώς θέλετε από μένα; 

Να μου δώσετε μια ευκαιρία να σας αγγίξω

Να σας σώσω ή να σωθώ 

Είμαι από καιρό πεθαμένη

Δεν σώζομαι πια 

Δώστε μου μια  ευκαιρία να κατακτήσω την ιεροσυλία

 

Μην μ’ ακουμπάτε. Μ’ ενοχλείτε 

Μη φεύγετε. Κι αν σας αισθάνομαι δικό μου άνθρωπο; 

Μα, δεν με ξέρετε 

Αφήστε με να σας μάθω

Χρόνια σας μελετώ. Σας λατρεύω. 

Μην με αγγίζετε. Θα διαλυθώ

Θα  γίνω σκόνη

Θα  χαθώ 

Όχι.

Ανασταίνεστε πάλι και πάλι

Τίποτα δεν άλλαξε τελικά. Όλα είναι μια φρικτή επανάληψη

Μια κωμική τραγωδία. Μια τραγική κωμωδία. Σε άλλη γλώσσα 

Αν  όμως εγώ δεν σας καταλαβαίνω; 

Δεν θέλετε να σας κάνω μοντέρνα;

Βλέπετε εγώ δεν μπορώ να μιλήσω ούτε με τη γλώσσα του χθες, ούτε με

τη γλώσσα του αύριο. Μπορώ μόνο να μιλήσω με τη γλώσσα του σήμερα.

Μη φοβάσαι. Πλησίασε. Υπόσχομαι να μην σε τεμαχίσω. Υπόσχομαι να

μην σε αναλύσω. Η ορθολογιστική προσέγγιση είναι ο θάνατος της τέχνης.

Θέλω  μόνο να μοιραστούμε:

Την ομοιότητα

Τη διαφορετικότητα

Την αίσθηση

Την παραίσθηση

Την ψευδαίσθηση

Την ανησυχία  
 
 
 

Είμαι μεγάλη πια. Τι ενδιαφέρον μπορεί να έχω; 

Τη συστηματική  ονειροπόληση

Τον ηδονιστικό τρόπο ζωής

Την περιορισμένη αντίληψη της πραγματικότητας

Ίσως και την  ανύπαρκτη αντίληψη της πραγματικότητας

Όπως και τη μεγάλη περιφέρεια της φαντασίας  

Όμως πείτε  μου, τι πιστεύετε:

Ο εαυτός μας  είναι η μοίρα μας ή οι πράξεις  μας; 

Το  πεπρωμένο είναι  ο μόνος ένοχος. 

Υπάρχει λοιπόν φως;  

Εγώ βλέπω μόνο μαύρο φως. 

Σας διαβεβαιώνω

Η νεκρή καρδιά μπορεί να χλιμιντρίσει ξανά     

Άλλωστε η εμπειρία της Κόλασης είναι η γνώση του Παραδείσου

Ζω κι εγώ σ’ ένα κάστρο και φοβάμαι τους δράκους 

Αν ξέρατε μόνο τα όνειρά μου . . 

Κι εσείς τα δικά μου  . . . 
 
 


Έλσα Κορνέτη


Ημ/νία δημοσίευσης: 22 Σεπτεμβρίου 2009